Huzur

Tanpinar, kültürümüzü bir iç alem medeniyeti'nin tezahürü olarak görür. Bu medeniyeti, belirli, bir ahlaki tasiyan "manevi vazifelerine inanmis, muayyen bir ruh nizamindan geçmis, nefislerini terbiye etmis" insanlar meydana getirmistir.Huzur'un kahramanlarindan Mümtaz, roman boyunca kendisini "huzur"a kavusturacak bir "iç nizam"i aramaktadir. Eserde hastalik, ölüm, tabiat, kozmik unsurlar, medeniyet, sosyal meseleler, çesitli ruh halleri ve estetik fikirleri iç içe verilir. Ancak bütün bunlarin üzerinde romana hakim olan Mümtaz'la Nuran'in asklaridir. istanbul, bu askin yasandigi çevre olmaktan çikarak, adeta bir roman kahramani gibi ele alinir.Huzur için, belli bir dünya görüsüne, bir hayat nizamina kavusamamis Cumhuriyet aydinlarinin "huzursuzluklari"ni dile getiriyor denebilir.